به‌م شێوازه‌ ده‌ست نوێـژ بگره‌.

عَنْ حُمْرَانَ مَوْلَى عُثْمَانَ : ((أَنَّ عُثْمَانَ بْنَ عَفَّانَ (ڕه‌زای خوای لێبێت) دَعَا بِوَضُوءٍ فَتَوَضَّأَ : فَغَسَلَ كَفَّيْهِ ثَلاَثَ مَرَّاتٍ ، ثُمَّ مَضْمَضَ وَاسْتَنْثَرَ ، ثُمَّ غَسَلَ وَجْهَهُ ثَلاَثَ مَرَّاتٍ ، ثُمَّ غَسَلَ يَدَهُ الْيُمْنَى إِلَى الْمِرْفَقِ ثَلاَثَ مَرَّاتٍ ، ثُمَّ غَسَلَ يَدَهُ الْيُسْرَى مِثْلَ ذَلِكَ ، ثُمَّ مَسَحَ رَأْسَهُ ، ثُمَّ غَسَلَ رِجْلَهُ الْيُمْنَى إِلَى الْكَعْبَيْنِ ثَلاَثَ مَرَّاتٍ ، ثُمَّ غَسَلَ الْيُسْرَى مِثْلَ ذَلِكَ ، ثُمَّ قَالَ : رَأَيْتُ رَسُولَ اللَّهِ (صلی الله‌ علیه‌ وسلم) تَوَضَّأَ نَحْوَ وُضُوئِي هَذَا ثُمَّ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله‌ علیه‌ وسلم) : "مَنْ تَوَضَّأَ نَحْوَ وُضُوئِي هَذَا ثُمَّ قَامَ فَرَكَعَ رَكْعَتَيْنِ لاَ يُحَدِّثُ فِيهِمَا نَفْسَهُ غُفِرَ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ")) صحيح البخاري رقم : (164) وصحيح مسلم رقم : (537) .

واته‌ : (عُثمَان)ى كوڕى (عَفَّان) (ڕه‌زای خوای لێبێت) داواى ئاوى ده‌ستنوێژى كرد و ده‌ستنوێژى گرت : سێ جار هه‌ردوو له‌پى شۆرد ، ئه‌نجا ئاوى ڕادايه‌ ناو ده‌م و لوتى ، ئه‌نجا سێ جار روومه‌تى شۆرد ، ئه‌نجا سێ جار ده‌ستى ڕاستى تاوه‌كو ئانيشكى (قوڕنێسكى) شۆرد ، ئه‌نجا ده‌ستى چه‌پيشى وه‌كو ئه‌وه‌ شۆرد ، ئه‌نجا ده‌ستى هێنا به‌ سه‌ريدا ، ئه‌نجا سێ جار پێ ى ڕاستى تاوه‌كو قوله‌پێ ى (قاپه‌ڕه‌قه‌ى) شۆرد ، ئه‌نجا پێ ى چه‌پيشى وه‌كو ئه‌وه‌ شۆرد ، ئه‌نجا فه‌رمووى : پێغه‌مبه‌رى خوام (صلی الله‌ علیه‌ وسلم) بينيوه‌ ده‌ستنوێژى گرت وه‌كو ئه‌م ده‌ستنوێژى من و ئه‌نجا فه‌رمووى : "هه‌ركه‌سێك ده‌ستنوێژ بگرێت وه‌كو ئه‌م ده‌ستنوێژى من ، ئه‌نجا هه‌ڵسێت دوو ركعات نوێژ بكات وه‌ له‌ نێوياندا قسه‌ له‌گه‌ڵ  ناخى خۆيدا نه‌كات ئه‌وا خوا له‌ تاوانه‌كانى پێشووى خۆش ده‌بێت" .

وه‌رگێڕانى : مامۆستا محمد عبد الرحمن لطيف